CO TO JEST?
Komentarz to krótka zachęta, wskazówka, uwaga, pouczenie, wprowadzenie, wyjaśnienie. Ma ukierunkować ducha wiernych przed czytaniem biblijnym.
JAK PRZYGOTOWAĆ?
- przeczytaj wszystkie czytania, psalm, aklamację i ewangelię
- znajdź myśl przewodnią = związek pomiędzy tekstami – często streszcza ją aklamacja (tekst pomiędzy „Alleluja”), rozwija Ewangelia. Pomocne są też nagłówki do poszczególnych czytań
- pomocne może być przeczytanie gotowych opracowań Kościoła, np. z książeczki Oremus
- komentarz spisz na kartce (nigdy nie mów „z głowy”), jeśli obawiasz się, że się po sobie nie doczytasz, to przepisz na komputerze i wydrukuj.
- przygotowany komentarz skonsultuj z teologiem – najlepiej osobą duchowną/ w ostateczności z osobą odpowiedzialną ze wspólnoty
- do czytania weź podkładkę pod kartkę
- czytaj wyraźnie, ze zrozumieniem, tonem informacyjnym (nie jak: czytanie, modlitwę, medytację, albo kazanieJ )
ZASADY KOMENTOWANIA:
- komentarz jest krótki, zwięzły (max 5 zdań)
- zdania mają być jasno i prosto sformułowane, bez skomplikowanych słów, nie wielokrotnie złożone
- komentarz ma być dostosowany do grupy (inny do wiernych w kościele, inny do członków wspólnoty na wewnętrznej mszy, albo na zamkniętych rekolekcjach)
- dla całego Kościoła komentujemy w 1 osobie liczby mnogiej (MY, np. jesteśmy zaproszeni, Bóg mówi do nas, itd. – bez odniesienia do siebie i swojego życia)
- komentując dla wspólnoty, dodajemy krótkie odniesienie osobiste w 1 osobie liczby pojedynczej (jedno lub maksymalnie dwuzdaniowe świadectwo: np. dla mnie to słowo…)
- komentarz ma ukazać główną myśl komentowanego tekstu (np. czytania, psalmu) lub całej Liturgii Słowa (czytania, psalm, aklamacja, ewangelia)
- komentarz może wyjaśniać skomplikowane zwroty biblijnego tekstu, albo krótko wyjaśniać jego kontekst historyczny
- może dawać zachętę i wskazywać, że Bóg kieruje to słowo do każdego z nas
BŁĘDY W KOMENTOWANIU:
- komentarz jest za długi (złota zasada: nie powinien być dłuższy od komentowanego tekstu J )
- komentarz zawiera za dużo własnych przemyśleń – trzymaj się faktów i teologii!
- komentarz zawiera trudne słowa, zbyt długie i zawiłe zdania
- komentarz nie został sprawdzony – może zawierać błędy teologiczne (zagrożenie: niezrozumienie myśli czytania i podanie błędnej nauki!)
- komentarz przeradza się w homilię (np. poprzez ton komentującego, stwierdzenia pouczające lub długość)
- komentarz przeradza się w modlitwę (np. przez ton głosu lub wezwania)
- komentarz staje się streszczeniem
- komentujący podaje oderwane myśli z poszczególnych czytań, nie podając związku pomiędzy nimi
Dobry przykład:
- Dzisiejsze czytania odpowiadają na pytanie „jak żyć?”. Święty Jan podkreśla znaczenie pomocy braciom, a św. Łukasz – znaczenie wytrwałej modlitwy. Postępując według zaleceń Pisma Świętego, nie upadniemy. = 1. zdanie ukazuje główną myśl wszystkich czytań, 2. zdanie podaje krótko, co w czytaniu, co w ewangelii, 3. zdanie jest wskazówką dla wiernych
- Zgodnie z Prawem Mojżeszowym Izraelici usuwali każdego roku przed Paschą wszelki chleb kwaszony i mogli spożywać w czasie świąt tylko chleb przaśny. Chrześcijanie mają stale usuwać kwas złości i przewrotności, stając się czyści i napełnieni wolą Bożą= 1.zdanie o kontekście historycznym tekstu biblijnego, 2. zdanie odnoszące do nas
Zły przykład:
W pierwszym czytaniu z Księgi Przysłów usłyszymy o odwiecznej mądrości Bożej, zrodzonej przed narodzeniem świata. W Ewangelii Zbawiciel nam powie, że wszystko, co należy do Ojca weźmie Duch i nam przekaże. Natomiast św. Paweł w Liście do Rzymian pouczy nas, że pokój z Bogiem jest możliwy jedynie przez Chrystusa i w Duchu Świętym = komentarz nie może być zwykłym streszczeniem czytań!!!